สะดุดรักเสน่ห์นาคา

สะดุดรัก เสน่ห์นาคา

ผืนน้ำที่แลดูเหมือนจะราบเรียบเป็นผิวกระดาษ มันสะท้อนแสงดวงตะวันแดงเรื่อในยามโพล้เพล้ หากมองเผิน ๆ ราวกับว่าไร้พิษภัยใด ๆ แต่ความจริงแล้วลึกลงไปด้านใต้ มวลน้ำกลับไหลเชี่ยวอย่างไม่น่าเชื่อ และพร้อมจะดูดทุกสิ่งอย่างให้จมลงสู่ความลึก เย็นเฉียบและมืดมิด ที่สุดก็นอนนิ่งกลายเป็นเศษซากรอเวลาถูกทำลายให้เป็นเพียงตะกอนตามวัฏจักรต่อไป

ไม่ต่างกันกับความเป็นมนุษย์ ใครจะรู้เล่าว่าภายใต้ใบหน้าเรียบเฉยหรือยิ้มแย้มนั้น ในใจอาจกำลังหวนไห้ร่ำร้องขอความเมตตาจากโชคชะตาที่แสนโหดร้าย หรือไม่ก็กำลังคั่งแค้นอยากทำร้ายใครสักคน ใครสักคนที่เคยทำให้ตัวเองเจ็บช้ำน้ำใจ อย่างร้ายที่สุดก็คงอยากทำร้ายตัวเอง เพราะสำนึกได้ว่าเป็นตัวการกระทำบางอย่างให้ผู้อื่นต้องเดือดร้อน ทั้งที่คนผู้นั้นแสนจะหวังดีกับเรา ช่วยเหลือต่าง ๆ นานา แต่กลับทำให้เขาต้องทุกข์ใจ นั่นเรียกว่าความรู้สึกผิด 

ในใจลึก ๆ แม้อยากกู่ก้องร้องบอกใครต่อใครเพียงใด อยากจะขอโทษสักเพียงไหน สุดท้ายก็ได้แต่ปั้นหน้านิ่งหน้ายิ้มเอาไว้บอกใครไม่ได้ เก็บมันไว้ลึก ๆ แบบนั้นและเฝ้ารอเพียงว่าสักวัน จะพบกับทางออกของปัญหาทั้งหมด ก่อนตายขอแค่คลี่คลายปมที่กินแหนงในใจให้หมดไปและหลับลงอย่างสงบเท่านั้นพอ การลาจากโลกนี้ไปโดยไม่เป็นที่ติฉินจากผู้อื่น นั่นอาจเป็นความต้องการที่แท้จริงของมนุษย์ทุกผู้ก็เป็นได้......